|
Mystery Jets, 2 april Doornroosje Nijmegen Vreemdeling kust kort Het komt regelmatig voor dat vader en zoon de geestdrift voor de muziek delen. Het delen van een podium is ook geen zeldzaamheid. Werkelijk bijzonder wordt het pas als beide generaties in bandverband verenigd zijn. In het Rotterdamse gezelschap met de lange naam The Subhuman & the Holy Ghosts zijn Subhuman Stefan Breuer en vader Cees vertegenwoordigd. Aan de overzijde van de Noordzee maken Henry en Blaine Harrison furore. Senior en junior spelen in Mystery Jets. Thuisbasis van het hipp(i)e Britpopquintet is Eel Pie Island, een kolonie voor paradijsvogels in de Londense Theems. In een drijvende oefenruimte groeide iets moois tussen vier jongeren en één jonge geest. Met kleurige klanktapijten werd een stevige brug naar het vasteland gelegd. Vanuit de city trokken de mensen in drommen naar het mysterie. Wegens succes werd het 'aapjes kijken' door de Metropolitan Police geannuleerd. Mystery Jets wilde doorgaan met optreden en zag zich genoodzaakt naar de boze buitenwereld uit te wijken. De vlucht leidt ondermeer langs Doornroosje. "Zoo time! Zoo time!" is het credo van de band. Een directe verwijzing naar de gelijknamige single, een indirecte naar de verboden eilandconcerten. De echte fan draagt "Zoo Time!' letterlijk en figuurlijk uit. Kalkt de woorden met viltstift op de bestofte borst en schreeuwt bij wijze van begroeting de gevleugelde uitspraak bij herhaling uit. In Nijmegen ontsnapt de kreet aan een kwartet kirrende kelen op de eerste rij. Neem vier maal één “Zoo Time!” op een meisjesarm en de uitkomst is bij lange niet toereikend om van een hype kunnen spreken. Mystery Jets wordt overstemd door de zondagavondblues. Het zweet en laat de tong stevig rollen, maar krijgt Doornroosje niet wakker. Wellicht is the New English Kiss te vluchtig geweest. Slechts een stief half uurtje wordt verwachting gewekt. Een intro, negen nummers en twee toegiften. Meer nummers zijn er ook niet te vinden op het debuutalbum Making Dens, dat sinds kort in de winkel ligt.
Spil van de band is young mister Harrison. Blaine is geboren met spina (‘open ruggetje’) en heef daarom moeite met lopen. De krullenbol zingt en bespeelt vanuit een zetel een klankbord dat ondermeer uit keyboards, een drumpad en een deksel van een vuilnisbak bestaat. Bij gelegenheid schijnt hij ook op potten en pannen te trommelen. Zijn getik op blik en ironie geven de psychedelische popfolk een aangename lichtheid mee. Telkens als het door twee gitaren gedomineerde geluid dichtgesmeerd lijkt te raken, wordt schijnbaar achteloos een twist aan de muziek gegeven. Alsof de vijf Mystery Jets in de box van Doctor Who zijn beland en vanuit sixties, seventies en eighties in 2006 zijn neergestreken. Klaar om de sprong van wezensvreemd naar buitenaards te maken.
|
