| Idols-finalist Joël de Tombe 'Ik denk niet dat ik de beste zanger ben' Op zijn 17e koos hij voor de muziek. Joël de Tombe. Drie maanden voor zijn eindexamen verruilde hij de schoolbanken voor het podium. Boyband All of Us bracht hem niet het succes waar hij op gehoopt had. Vier jaar later is hij alsnog een bekende Nederlander geworden. Dankzij Idols, de spraakmakende talentenjacht, die tv-kijkend Nederland al maandenlang aan de buis gekluisterd houdt. Joël was één van de tien finalisten, maar viel uiteindelijk af. De komende weken bepaalt het publiek wie de uiteindelijke winnaar wordt.  Zijn deelname aan Idols was niet vanzelfsprekend: "Toen ik voor de eerste keer een aankondiging van op tv zag had ik niet meteen het idee: "Dit is het.". Pas toen een vriendin met een oproep uit de krant kwam aanzetten heb ik me aangemeld. Korte tijd later ontving ik een uitnodiging voor de eerste auditieronde in Eindhoven. Gezien mijn ervaring was het eigenlijk een 'must' om de eerste rondes door te komen. Toch was het spannend. Ik had nog nooit een soloproject gedaan." In eerste instantie hield hij een goed gevoel aan de auditie over: "Ik wist de jury te overtuigen en keek onbezorgd uit naar de volgende ronde. Tot ik mijn vader op tv terugzag." In een inmiddels legendarisch Idols-fragment liet papa De Tombe nadrukkelijk blijken hoe goed hij zijn zoon vond: "Ik wil niet opscheppen, maar ik ken weinig jongens van die leeftijd die zoveel spirituele bagage hebben als Joël. Mijn jongen is zo uniek, daar zijn er maar weinig van. Hij verdient het absoluut om door te breken." Joël kon wel door de grond zakken: "Je krijgt meteen een stempel opgedrukt. Ik heb het gevoel dat het me nog steeds achtervolgt. Op internet zijn er zelfs hele discussies aan mijn vader gewijd. We hebben veel kritiek gehad. Grotendeels terecht overigens, al zijn we er ook een beetje ingeluisd. Het is bewust zo neergezet. Ik was de enige kandidaat die samen met zijn vader geïnterviewd werd. Door knip - en plakwerk van de regisseur is een vertekend beeld ontstaan." Bescheiden De jury liet zich niet beïnvloeden door de negatieve publiciteit rond Joël. Een maand later en een ronde verder maakte hij zijn debuut in het theater. "Toen schrok ik wel even van het niveau", bekent de ster in wording eerlijk. "Ik wist niet dat er in Nederland zoveel mensen waren die zo goed konden zingen. Toen had ik pas echt het gevoel dat de wedstrijd begonnen was. En daarin was ik niet de enige. De spanning hoopte zich op en de onderlinge competitie nam toe. Met name onder de vrouwen. Een aantal kandidaten zocht - en zoekt - veelvuldig de media op. Ze stellen onomwonden dat ze zichzelf goed vinden. Misschien had ik dat ook meer moeten doen. Wellicht is mijn bescheidenheid een nadeel. Al vraag ik me af hoe lang je het publiek een masker voor kunt houden." Kritisch Joël is kritisch op zichzelf: "Als ik mezelf op tv terugzie constateer ik dat mijn zang en performance op bepaalde punten voor verbetering vatbaar is. Ik denk niet dat ik de beste zanger ben. Maar ik heb wel het gevoel dat ik nog veel beter kan worden. Door mijn achterstand ben ik in staat om enorme progressie te boeken. Dat beschouw ik als een voordeel." Hij zegt veel te leren van andere kandidaten: "Het is interessant om te zien hoe andere artiesten zich presenteren. In dat opzicht is Justin Timberlake (zanger van de boyband (Nsync, red.) mijn grote voorbeeld. Hoe hij danst, hoe hij zingt. Dat zou ik ook wel willen. Daarnaast steek ik veel op van de jury. Voorzitter Henk Jan Smits weet enorm veel van de artiestenwereld. Daar moet je van profiteren. Als je dat niet doet kun je er net zo goed meteen mee stoppen." Integer Stoppen was het laatste wat in Joël opkomt: "Wat had ik te verliezen? Mijn doel was de laatste tien halen en dat is gelukt. "Waarom mensen op mij hadden moeten stemmen? Omdat ik innemender ben dan de andere jongens." Hij kijkt er onschuldig bij. "Mijn persoonlijke favoriet is overigens Dewi. Een klein meisje met een grootse stem. Als ze begint te zingen val je bijna van je stoel. Helaas denk ik niet dat ze gaat winnen. Jim maakt de meeste kans. Hij heeft alles mee. Zijn looks, zijn leeftijd. Rond die jongen is een enorme hype ontstaan. Jim wordt constant gebeld door jonge meisjes en krijgt hopen fanmail. Als hij 's avonds thuiskomt, ligt de Privé voor zijn deur. Aan de ene kant wil je dat zelf ook, maar aan de andere kant een beetje privacy is ook wel prettig." Handtekeningen Roem eist zijn tol. Ook voor Joël. "In het begin ben je zo gefocust op je eigen performance, dat je niet in de gaten hebt wat er buiten de studio gebeurt. Later merk je pas hoezeer Idols leeft. Van de ene op de andere dag word je herkend. Uitgaan is niet meer wat het geweest is. Honderd keer op een dag vertel je hetzelfde verhaal. Dat is op zich niet vervelend, maar wel erg vermoeiend. Gisteren ging ik hier de deur uit om te schaatsen, maar op de ijsbaan ben ik voortdurend bezig geweest met handtekeningen uitdelen en op de foto gaan. Er komt heel wat op je af." ©2003 Marcel Bosmans |