| Van de regen in de drup Jera on air verdient meer bezoekers Vroeger organiseerde jongerencentrum Jera een openluchtfestijn. Sinds een aantal jaren is het festival onder dak. De tent ten spijt is de regen de grote spelbreker op Hemelvaartsdag. Een goed programma kan niet voorkomen dat er minder mensen dan verwacht het zonloze terrein bevolken. Enkele honderden bezoekers genieten van oude en nieuwe bekenden als Osdorp Posse, Pater Moeskroen, Janez Detd en Hoover.  Hoover heeft zich op eigen kracht richting podium geknokt. Voorafgaand aan het festival werd een bandwedstrijd georganiseerd met als inzet een plek op Jera on Air. Deze Fight for Fame werd door Hoover gewonnen. Een prestatie van formaat want het is minder dan een jaar geleden dat het viertal een muzikaal verbond sloot. De samenzwering heeft geen revolutionair karakter. Het kwartet wil de harten van het publiek met rock veroveren. Op Jera blijkt dat Hoover over een aantal sterke wapens beschikt.: chemie tussen de bandleden is overduidelijk aanwezig en de lichtgruizende stem van Sander Baks blijkt niet alleen rock maar ook grunge- en stonerproof.. Als het gitaargeluid nog wat extra gewicht (een extra gitarist wellicht) meekrijgt en de show wat meer cachet dan hoeft Hoover geen wedstrijden meer te winnen om voor aansprekende festivals uitgenodigd te worden. Liftid draait al wat langer mee. In 2003 verdiende de groep ook een festivaloptreden met een Limburg bandwedstrijd. Al ging het in dit geval om Pinkpop. Helaas voor Liftid bleef de grote doorbraak uit. Met Nick Cremers als grommend en gruntend middelpunt spat de adrenaline van het podium, maar aan de publieke zijde van de tent blijft het opvallend rustig. De klik met het publiek is er wel tijdens het optreden van Janez Deth. In thuisland België scoren de jonge punkpoppers de ene hit na de andere. Live is de trots Dendermonde even aanstekelijk. In tegenstelling tot een Nederlandse act als Di-rect weet Janez Deth toegankelijkheid wel te koppelen aan kwaliteit.
De nummers van Green Lizard zijn eveneens van een hoog niveau. Helaas blijven introverte optredens achter bij de albums. Een ingelaste bandpauze en gastlidmaatschap van Jaya The Cat heeft daar geen verandering in gebracht. De swingende metalcore van Laberinto doet het beter in Ysselstein. De Venezuelanen wonen al jaren in Amsterdan, maar de warme trommelritmes van het vaderland leven voort in de muziek. Even herkenbaar is Osdorp Posse, uit volle Mokumse hop gebrouwen zonder hip te willen zijn. Een mooie opmaat voor de feestmis van Pater Moeskroen. Aan het einde van Jera stookt Feuerenengel het vlammetje nog even op. Zolang het gerstenat nog vloeit lijkt het niemand te deren dat de Rammstein covers weinig verheffend zijn.
|