Ambitieus is hij zeker. Nijmegenaar Jeroen van Riet. Met grooverock- formatie F33l3r timmert stevig hij aan de weg: “Ik jaag al jaren een muzikale droom na. Dat had ik bij mijn vorige bands ook. Doorgaans blijkt dat je persoonlijk of creatief te ver uit elkaar ligt. En dan is het gewoon aftellen tot de boel uit elkaar knalt. Mijn broer Eef had dezelfde ervaring. Het lukte maar niet om onze ambities te realiseren. Daarom zijn we zelf met F33l3r begonnen. Bij de oprichting stond al vast wat voor soort muziek we zouden gaan maken. Mensen met dezelfde smaak sluiten zich dan vanzelf bij je aan. Ellenlange discussies over wat goed en is en wat slecht voorkom je daarmee. De neuzen staan dezelfde kant op.
“Ik heb in een band gezeten, waar elk nummer acht minuten duurde, omdat iedereen zijn ding wilde doen. F33l3r gaat voor pakkende songs. Het gezamenlijke is belangrijker dan het individuele. F33l3r klinkt totaal anders dan de muziek die ik zelf draai. Omdat je slechts 25 procent van de band bent. Kwaliteiten en muzikale voorkeuren worden zoveel mogelijk op elkaar afgestemd. Daaruit ontstaat een groepsgeluid. Muziek schrijven gaat bij ons heel natuurlijk. In de oefenruimte proberen we alles uit. Tot de we de juiste richting gevonden hebben. Sommige nummers duren meer dan vijf minuten, maar die moeten dan ook zo lang duren. Natuurlijk zijn we het niet altijd eens. Maar een relatie zonder meningsverschillen is geen relatie. Zonder discussie weet je niet wat de ander denkt.”
Penthouse
F33l3r blijft trouw aan haar idealen: “We willen zo ver mogelijk komen, maar niet ten koste van alles. Het gevoel moet goed zijn. Mensen uit het wereldje traden ons aanvankelijk met scepsis tegemoet: hartstikke leuk hoor, maar ik denk niet dat het wat wordt. Want deze muziek heeft iedereen al gehoord. “Van Riet kan er om lachen: F33l3r wil gewoon goede muziek maken. We pretenderen niet de meest originele band te zijn Ieder nummer is uniek. Heeft een eigen emotie. Zou dat niet zo zijn, dan hadden we punkrock gemaakt. De zanger tilt niet zo zwaar aan kritiek: “Ach het zijn maar meningen. Als ik alle recensies voor waarheid aanneem dan ben ik constant aan stemmingswisselingen onderhevig. Aan de andere kant is best cool om jezelf terug te zien in Penthouse Magazine. Over twintig jaar kan ik nog tegen mijn neefjes zeggen: Kijk Ome Jeroen heeft in de Penthouse gestaan.Dat kunnen weinig mannen zeggen.”
Chips
Een vermelding in een mannenblad, een contract bij een major-independent, een Essent-Award en een volle tent op Lowlands: F33l3R lijkt voor het succes geboren “Het is te gek wat we nu al gedaan hebben. Maar het is niet vanzelf komen aanwaaien. Mensen zien alleen het moment dat je in de schijnwerpers staat. Bloed, zweet en tranen blijven achter in de oefenruimte. Iedere avond drie zakken chips eten en je bent binnen de kortste keren zwaarder. Zo werkt het met een band ook. We zijn constant bezig met de perfectionering van ons bandgeluid. Het kan altijd beter en strakker. Dat kost veel energie. Als ik met een nummer bezig ben kan ik daar helemaal in opgaan. Dan kom ik om twee uur ’s nachts thuis, terwijl ik om kwart voor zeven weer opmoet. En je weet pas of het werkt als je daadwerkelijk op het podium staat.”
Visitekaartjes
Een rol in de schijnwerpers heeft Van Riet nooit geambieerd: “In mijn eerste bandje speelde ik gitaar. Lekker op de achtergrond powerchords spelen, terwijl de zanger met het publiek uit zijn dak ging. Ik vond het eigenlijk wel best. Uiteindelijk bleek ik een betere zanger dan gitarist te zijn en kwam ik alsnog in het middelpunt van de belangstelling te staan.” Van Riet is er aan gewend geraakt: Het hoort er nu eenmaal bij. Zelf beschouw ik live optredens als visitekaartjes voor de plaat. Alles komt voort uit het album. Het is de ultieme proeve van bekwaamheid. En een tastbaar document. De plaat geeft onze muziek het eeuwige leven. Een concert is slechts een momentopname. Wat niet wegneemt dat ik met plezier op het podium sta. Het is toch gek dat mensen in Sneek onze teksten kennen. Of er nou veel of weinig mensen zijn tijdens een optreden, ik krijg ze altijd aan de gang. En ze nemen wel een cd-tje mee naar huis. Op een gegeven moment kun je een ook goede show neerzetten. Dan wordt het pas echt leuk. In het begin moesten we maar hopen dat de man achter de knoppen niet al te dronken was. Nu hebben we eigen licht- en geluidsteam. Het werkt een stuk prettiger als zaken goed geregeld zijn.”
©2004 Marcel Bosmans